Door Belinda Fallaux- TERWISPEL
Anderhalve week – het kan zo voorbij zijn, maar ook héél lang duren. Als je ergens op zit te wachten tenminste. Zoals ik de vorige keer vertelde, trad er enkele weken terug een stagnatie op in het bouwproces. Jammer, want het was ook nog eens bijzonder mooi weer: een uitgelezen kans om flink wat werk te verzetten. Voordeel was wel dat we ons versgestorte vloertje als terras konden gebruiken. Zo hebben we dus al even in de woonkamer gezeten. Erg fijn. Maar toch was het iedere morgen balen als er rond achten weer geen busje verscheen. Er waren elders belangrijker klusjes, zo bleek.
De binnenmuren op hoogte
Gelukkig kan ik inmiddels melden dat de activiteiten nu volop van start zijn gegaan. Als eerste werden de profielen gesteld voor de binnenmuren. Alle deur- en raamkozijnen waren van tevoren in de werkplaats vervaardigd en werden direct geplaatst. Zo werd langzamerhand een ‘geraamte’ zichtbaar. Mooi om te zien hoe een bouwtekening tot leven komt! De eerste contouren van ons huis waren nog duidelijker te zien toen het metselwerk een aanvang nam. En dat ging met grote kalkzandsteenblokken, dus behoorlijk snel. Omdat er twee huizen tegelijkertijd worden gebouwd, zagen we de metselploeg steeds heen en weer lopen. Dan werd er bij onze woning weer een muur op hoogte gebracht, dan werd er bij de buren weer wat gemetseld. Toch zat er wel degelijk systeem in, want op die manier kon de opperman overal goed stenen bijzetten, zodat de metselaars constant konden doorgaan. Uiteindelijk gingen beide huizen bijna gelijk op.
En weer bleek hoe handig het is om met je neus erbovenop te zitten. Terwijl we een praatje maakten met de metselaars, merkte één van de heren op dat de vaste kast, die volgens de tekening in de hal zou komen, deze ruimte wel erg klein en hokkerig zou maken. Het deurkozijn van de kast stond er al, maar die kon er nog wel uit. Op zijn aanraden gingen we kijken bij een andere in aanbouw zijnde woning van dezelfde aannemer. En hij had gelijk. Eruit met dat ding! Ook had hij nog andere aanpassingen en suggesties, die ter plekke nog wel konden worden doorgevoerd. Dingen die je op een bouwtekening niet opvielen, maar die in werkelijkheid niet handig of logisch waren, zoals de plaats van een slaapkamerdeur.
Ons shoppen ging intussen door. Want, ja, we hadden dan nog wel tijd zat, maar het zou toch wel fijn zijn om te slagen voor een vloer. We waren in januari al eens bij een adresje geweest dat ons wel beviel, en besloten er maar weer eens langs te gaan. En inderdaad, het aanbod was goed, de prijs viel mee (zeker na wat we elders aangeboden hadden gekregen) – kortom, dit leek erop. Het was alleen erg verwarrend dat de verkoper ons een compleet tegengesteld advies gaf dan sommige voorgangers, die onze eventuele houten vloer stevig wilden verankeren aan het beton, met lijm of ander plakkend spul. Hij niet. Nee, ‘houten planken? Geen probleem, maar ik zou ze nóóit verlijmen! Nooit! Zwevend, zwevend moet het!’ Help, wat nu? We hebben elkaar maar eens aangekeken en besloten voor zijn verhaal te gaan. Op hoop van zegen. Gelukkig geeft ‘ie maar liefst 10 jaar garantie. Mochten we ooit kieren en gaten krijgen, dan weten we ‘m te vinden.
Het gaat al op een echt huis lijken hiernaast. We wachten met spanning het plaatsen van de eerste verdiepingsvloer af!
Het verhaal van Belinda Fallaux die haar eigen droomhuis liet bouwen in Terwispel.
